Süleyman Seyyid Efendi’nin Orman resmi, döneminin ressamları tarafından yapılan Orman resimlerinin en erişkin eserleridir. Yaprak dokuları, dallar, ağaçların gövdeleri ve toprak dokusu, sanatçının yeteneğinin ve öğrenim sürecince sanat anlayışına Paris atölyesinde katılan teknik donanımların kazanımlarının sanat anlayışına olumlu yansımalarını belirler. Kompozisyon düzeninin incelenmesi, Süleyman Seyyid Efendi’nin döneminin en önemli manzara ve natürmort resimlerini yaptığını portreleri de figür resimlerinde başarılı olduğunu kanıtlar. Döneminin ressamlarından onu ayrıcalıklı kılan en önemli özelliği kompozisyonlarında uyguladığı ışık ve gölge değerlerinin dağılımında ulaştığı başarıdır. Yaprakların arasından homojen olarak dağılan ışık, onların şeffaf görünüm kazanmasını sağlamakta ve aralarında ışıklı alanlar yaratmaktadır. Bu homojen ışığın aydınlattığı yaprakların arasından ağaç gövdelerine ve toprağa yayılan ışık, farklı renk tonlarının belirlediği gölge ve ışık alanları yaratmaktadır.
