Mahir Tomruk, 1910 yılında girdiği Sanayi-i Nefise Mektebi'nde ilk heykel eğitimini Oskan Efendi’den aldıktan sonra, Ihsan Özsoy atölyesine devam eder. 1916’da öğrenimini tamamlayan sanatçı ardından Münih’e gider. Burada Prof. Kurtz ve Blecker’in atölyelerinde çalışmalarını sürdürür. 1926 yılında Güzel Sanatlar Okulu’na modölaj öğretmeni olan Tomruk, 1933 yılında emekliye ayrılır.
Sanatçı, eserlerinde yalın ve gerçekçi bir tavırla genel anlamda klasik ve akademik tarzda eserler üretmekte, Alman Neoklasizminin etkilerini eserlerinde yansıtmaktadır. Mahir Tomruk, ağırlık verdiği büst çalışmalarını bronz malzemeyle sağlam ve dayanıklı bir hale getirmiştir. Ona göre bir heykel, küçük ayrıntılardan oluşan bir bütün değil, fakat küçük ayrıntılara ayrılabilen bir bütün olmalıdır. Büstlerin ayrıntılarında, hareketsiz ve donuk ifadeler, ve sadelik dikkat çeker.
Doğalcı bir anlayışla oluşturulan Kadın Başı çalışmasında geriye doğru taranmış saçlar daha yüzeysel ele alınmasına karşın baş, alın, göz, burun, ağız, yanak ve çenenin yer aldığı ön bölüm detaylı ve özenli olarak işlendiği görülmektedir. Özellikle sanatçının yapıtında, gerçekçi detaylar olarak gözaltı torbaları, çökmüş yanaklar ile alındaki kırışıklıklar ayrıntılarda beliren özellikler olmaktadır. Dolayısıyla büste ciddi bir hava ve donuk bir ifade hakimdir.
