Turgut Atalay (1918 - 2004)

Biyografi

İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nde Nazmi Ziya Güran, İbrahim Çallı ve Léopold Lévy atölyelerinde öğrenim gören Turgut Atalay, akademinin yüksek bölümüne de devam ederek 1946 yılında birincilikle mezun oldu. Yaklaşık dört yıl çeşitli okullarda resim öğretmeni olarak çalıştıktan sonra tiyatro ve opera dekoratörlüğü yapmaya başlayan ressam, uzun yıllar İstanbul Şehir Tiyatroları’nda görev yaptı.

1938-1949 yılları arasında yaptığı ilk dönem çalışmalarında İstanbul’un Haliç, Yedikule, Süleymaniye gibi tarihi semtlerinden çeşitli manzara resimleri yapan sanatçının bu eserleri konu, renk ve biçim anlayışı ile kompozisyon kurgusu açısından akademideki hocası Léopold Lévy’nin sanat anlayışına da yakındır. 1940 yılında Leopold Levy öncülüğünde kurulan Yeniler Grubu’na katılan ressam, toplumcu-gerçekçi kaygılarla resim yapmayı öneren bu grubun başta 19 Mayıs 1941 tarihli Liman Sergisi olmak üzere pek çok etkinliğine katılmıştır. 1960’ların başında satıhlar ile biçimlerin parçalanmasıyla oluşturup sınırlı renk seçimleri, biçim deformasyonları ve güçlü geometrik değerleri ile şekillendirdiği farklı bir anlayışa yönelmeye başlamış, köy yaşamı ve köylüler gibi yöresel konulara eğilmiştir. Son dönem çalışmalarında ise daha çok figür, peyzaj, natürmort, portre gibi klasik konuları işlemiştir. İçerikten ziyade resimsel değerlerin ön planda olduğu bu eserlerinde günlük yaşam sahneleri azalmış, daha renkçi bir anlayış ön plana çıkmıştır.

1946 yılında Edirne'de yaptığı bir resim, Paris'te UNESCO sponsorluğunda yapılan uluslararası sergiye kabul edilen ve 1964 yılında Akademi Sanat ödülünü alan Atalay’ın eserleri, İstanbul Devlet Resim Heykel Müzesi’nde, çeşitli sanat galerilerinde ve özel koleksiyonlarda yer almaktadır.

Ankara Resim ve Heykel Müzesi'ndeki Eserleri 

R-1152- Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Devrimleri, 

R-1415- Manzara, 

R-2050- Natürmort (ayçiçekleri), 

İzmir Resim ve Heykel Müzesi ve Galerisi'ndeki Eserleri 

İR-0197, Peyzaj, 

İR-0278, Edirne'den Manzara, 

İR-0365, İsimsiz 

Kaynakça