Ressam (D. 1938, Erzurum – Ö. 1988,Ankara). Özel bir öğrenim görmemesine rağmen kendini yetiştirdi. Kitap illüstrasyonları yaptı. Resimlerinde dekoratif-anlatımcı motifler, illüstratif öğeler ağır basar. Anne-çocuk teması, şefkat ve sevgi gibi evrensel içerikler, Tuncay Betil'in resimlerinde sıkça karşımıza çıkar...
Tuncay Betil, nesneyle imge arasındaki ayırımın, görsel sanatların çıkış noktası olduğunu deneye deneye öğrenen bir sanatçı. Kendi içinde taşıdığı gizemli güç, çocukluk ve gençlik dönemlerinin yanlışlarından önemli yapıtlar üretmesine neden olmuş denebilir.
O, düşlerini somutlaştırmaya çalışan, hep ilginç olanı arayan, kendi canlılığını yitirirken, resimlerini canlı tutan ve umudunu gündeminden çıkarmayan bir sanatçıdır.
Figürleri yalın ve aydınlıktır. O’nun resimlerinde nesne; anlam, simge ve imge güçlerine dönüşür. Sanatın büyüden doğduğuna inanır. Kendi trajik ve içedönük gerçeğinden kaçamayan, kaçmak için çaba göstermeyen Tuncay, acıyı dost seçmiş, isteklerini kendi içinde eritmiş bir kişiydi.
Ankara Resim ve Heykel Müzesi'ndeki Eserleri
R-0420- Utku 1982,
R-0421- Güneşi Bekleyenler 1986,
R-0992- Kadın ve Çocuk,
R-1713- Natürmort- 1979,
R-1753- Düş 3 1978,
https://www.biyografya.com/biyografi/23590 (Erişim tarihi: 29.03.2021)
