1912 yılında Galatasaray Lisesi’nden ayrılarak Paris’e giden sanatçı, önce Julian Akademisi’nde, sonra da Fernand Cormon atölyesinde öğrenim görmüştür. 1914’te tatil için İstanbul’a gelen sanatçı I. Dünya Savaşı’nın çıkmasıyla Paris’e geri dönememiş, aynı yıl silah altına alınarak Kafkas Cephesi’ne gönderilmiştir.
1917’ye kadar Erzurum’da cephede kalır. Burada tifüse yakalanır ve İstanbul’a geri dönmek zorunda kalır. İşgal altında olan İstanbul’da bu yıllarda tifüs salgının zor günleri yaşamaktadır. Namık İsmail, 1917 yılında Şişlide Harbiye Nazırı Enver Paşa tarafından kurulan Harbiye Nezareti Resim atölyesinde, Hikmet Onat, Ali Sami Bey, Mehmet Ruhi, İbrahim Çallı, Sami Yetik Ali Sami Bey ile birlikte resimler yapar. I. Dünya Savaşı’nda Kafkas cephesinde bulunan Namık İsmail burada yakalandığı tifüs hastalığının kötü anılarını Harbiye Nezareti Resim Atölyesi resim çalışmalarında resimler.
Savaşın gerçek yüzünü, salgın hastalıkların dramını yansıtan Tifüs 1917/Savaşın Yankıları adlı bir resim yapar. Bu resimlerin 1918 Galatasaray Sergisi’nden sonra Viyana ve Berlin’e gönderilmeleri sırasında sergi komiseri olarak seçilen Celal Esat Arseven’in yardımcısı olarak Almanya’ya gitmiştir.
Cami ve gusülhane önünde kaynayan kazanlar, kazanların başında yakınlarının cesetlerini yıkamak için bekleyen kadınlar ve yıkanan cesetler, gelen ve giden tabutlar, salgının derin izlerini sabahın aydınlanmaya yüz tutan alaca karanlığında resimlenmiştir. Erzurum’da, kubbesi ve minaresiyle siluet olarak beliren caminin görüldüğü arka planın önünde solda omuzlarda taşınan bir tabut, ortada, gusülhane kapısında, elinde bakraç taşıyan bir kadın, sağda bir yapı önünde de acı içinde bekleşen üç kadın, kompozisyonun dramını yansıtır.
Çerçeve Tanımı: Sarı yaldız boyalı bitkisel süslemeli ahşap çerçevelidir.
